‘Mama moet bijna naar het ziekenhuis.’ Dat vertel ik de kinderen een paar keer per week. Ik hou van een goede voorbereiding. Vooral mijn zoon is gebaat bij herhaling en ruim van te voren ingelicht te worden.
Dochter vindt da tineens erg snel. ‘Ze hebben er maar kort ingezeten, mama.’
‘Nou,’ zeg ik, ‘ik vind het wel genoeg hoor, bijna acht maanden al.’
Na een tijdje komt ze er op terug. ‘Voor jou is het lang hè mam, want je vertelde het al in Noorwegen, toen we net naar bed gingen. Dat was een leuke verrassing. En,’besluit ze wijs, ‘Noorwegen is al heel ver weg geleden, want toen was het zomer.’ Mijn kleine wijze meisje.
Mijn zoon geeft nu veel kusjes op mijn buik, wel vaak even vragen waar het jongetje zit en waar de hoofdjes. Want stel je voor: je kust zomaar een baby billetje! Zijn vriendje heeft een zusje gekregen en daar ging hij spelen. Erg boeiend was het, zijn vriendje mocht de fles geven en ze moest wel twee keer huilen. ‘Ze was wel lief, maar ze kon nog niks, hoor mam en ze had toch geen honger in die fles.’ Baby’s zijn wel lief, maar je kan er niks mee, was zijn conclusie. Vanmiddag deden we een rondje baby namen raden. Timo was favoriet voor een jongen. Maar dat komt omdat dochter groot fan is van Tinkerbell en Timo haar vriendje is. Verder mogen hun oom en tante zich er over buigen, ze hoorden het wel.
Vanmorgen op controle was alles weer goed. Ze hadden beide een groeispurt gemaakt en liggen perfect op schema! Alleen de dame ligt iets achter een eenling groei. We hadden een andere gynaecologe, deze vrouw had Zusje en Zwager ook begeleid tijdens hun behandelingen. Ze vond het duidelijk erg leuk dat we nu op deze manier weer terug kwamen. Ik kreeg alle lof over mijn buik en hoe de baby’s groeiden. We stonden met een big smile weer buiten. Vanaf aanstaande zaterdag mogen ze komen, als de bevalling voor die tijd inzet, wordt het nog tegen gehouden. Dit in verband met het rijpen van de longetjes. En wat ik al dacht is gebeurd: het drakenjochie heeft zich twee keer weten te draaien. Zijn hoofd ligt weer boven. Ze liggen helemaal in elkaar gestrengeld. Ik had het steeds over de dondersteen, maar volgens de gynaecologe duwt zijn zusje hem steeds aan de kant! Die wil wel erg graag als eerste naar buiten. Girl power already!
Foto’s vanmiddag voor de spiegel gemaakt. Het past nog net op het beeldscherm van mijn tel, als ik mijn arm uitstrek.
De kadobuik 