Woensdag zijn we weer naar de gynaecoloog geweest. Mijn zoontje (J)van 5 moest mee, aangezien hij in een “ik wil elke dag alleen bij mama fase zijn zit”. Hij zat op het randje van het bed waar ik op lag, aaide mijn been en wipte er weer af. Hij vond het redelijk interessant, dat baby kijken maar het hield zijn aandacht niet zo lang vast. Hij vertelde de gynaecoloog liever over zijn draakjes die hij kreeg (2 baardamganen) en Sintgeld dat mama in haar portemonnee had. Hoewel ze niet veel tegen hem zei, ontdooide de ijskoningin aardig onder zijn geklets en ze lachte veel. We waren verbaasd. Ze vertelde ons dat alles goed was en het jongetje keurig op groei links in mijn buik ligt en het meisje rechts, iets minder dan een weekje achter op groei. Maar dat was heel normaal voor een meisje. Mijn baarmoeder is 27 cm lang, dat is voor een zwangerschap met een baby ongeveer 32 weken. Ik ben nu 23,5 week.
J huppelde vrolijk door het ziekenhuis in zijn Indianen pak en ik waggelde erachter aan. Ik zag aan veel mensen dat J hen opvrolijkte en dat maakt mij een trotse mama.
S’avonds was het haptonomie tijd. Een beetje onwennig over voelen en “voelen” stapten we naar binnen. Ik ben heel hard gegroeid, maar voornamelijk naar voren, van achteren zie je geen buik aan de zijkanten. Dus ik zit nogal strak in mijn vel. Daar had Monique (de haptonoom) wel tips voor. En inderdaad het “ruimer ” maken hielp. De draakjes waren echte draakjes en bewogen amper, dat haalden ze snachts dus mooi in, daar was ik al bang voor. Monique zei dat ik het vertrouwen moest krijgen om de baby’s over te dragen, dus moesten Zusje en Zwager omstebeurt mijn buik “dragen” (ik lag op mijn zij en Zwager moest met zijn handen onder mijn buik, zo kon hij wat gewicht voelen) Ik heb daar helemaal geen moeite mee, dat overdragen. Dat heb ik haar maar niet gezegd, ze doet erg goed haar best ons te helpen en zij heeft ook nog nooit zo’n situatie meegemaakt.
Verder gaat het best goed, lichamelijk wordt het sinds deze week wel echt zwaarder merk ik. Mijn bekken doet zeer (ben wel naar de fysio geweest) en ik waggel nu echt als een eend, of zoals ik mijzelf grappend noem, een nijlpaard. Maandag hielp ik in de kleuterklas en ik dat was toch iets te zwaar, veel bukken en dat kan mijn rus en buik niet aan. Aankomende maandag een laatste keer helpen met de Sint knutsels en dan neem ik ook daar even rust van
Donderdag ben ik even op het oude werk geweest, lieve collega’s leuke gesprekken en dat doet het wel even zeer dat je niet meer werkt, ook geen baan meer hebt, verplicht thuis moet zitten. Maar ik ben geen type van stilzitten, dus ben ik bezig met nieuwe plannen. Zodat ik straks meteen van start kan als de draakjes veilig bij hun papa en mama in een wiegje liggen. Daarnaast heb ik mijn Dauglas bonnen opgemaakt in de stad. Ik heb mij bij Chanel helemaal laten vertroetelen en mij goed laten adviseren, opgemaakt en met een vermogen aan Chanel make-up ging ik de deur weer uit. Heerlijk zo’n filmmomentje van Pretty Women.
Zusje en Zwager zijn ook nog eens onze huiskamer onder handen aan het nemen, er komen weer frisse kleuren op de muren! Heerlijk. Morgen de buikfoto’s bij de fotograaf, we hebben allemaal leuke attributen mee (eendjes, lintjes, verf) wordt gaaf denk ik. Met mijn Chanel make-up moet het helemaal goed komen er een mooie shoot van te maken.
De kadobuik 